“Wil jij niet?” Een collega van me houdt een warme wafel onder mijn neus. Ik twijfel. Zal ik het zeggen?
In mijn gedachten hoor ik de heer Bramen nog vertellen dat hij het lastig vindt om niet in zijn neus te peuteren terwijl ik hem een neuszalf voorschrijf.
“Dit was voor het eerst dat Carla zonder haar moeder kwam”
Drie weken geleden riep ik Carla op uit de wachtkamer. Met een brede glimlach gaf ze me een hand en liep mijn spreekkamer binnen. Voordat ik mijn deur dicht deed, keek ik nog eenmaal de wachtkamer in. Niemand. Dit was voor het eerst dat Carla zonder haar moeder kwam. Ik ging tegenover haar zitten en zonder te wachten op mijn openingsvraag, vertelde ze waar ze voor kwam. Haar mondhoeken waren ondertussen gaan hangen, haar blik ging langs mij heen en haar vingers trommelden het ritme van boezemfibrilleren.
“Ik denk dat ik chlamydia heb. Een jongen waar ik seks mee heb gehad, heeft het. En ik heb de laatste week pijn bij het plassen. ”Carla was goed voorbereid. Ze had zelf al opgezocht wat er nu precies moest gaan gebeuren. In haar eigen woorden legde ze uit dat ze met de benen bloot moest. Dat er met een wattenstaafje een kweekje afgenomen moest worden en dat ze alvast twee tabletten in één keer in moest nemen. Alleen over haar laatste verzoek twijfelde ik. “Kunt u me beloven dat mijn ouders er niet achter komen?”
“Ik twijfelde omdat ik het niet zeker wist. Ik wist niet zeker of ik haar dat kon beloven.”
“Ik twijfelde omdat ik het niet zeker wist. Ik wist niet zeker of ik haar dat kon beloven.Maar omdat ze mij niet de consequenties kon of wilde uitleggen en ik voor haar op dat moment de beste zorg wilde leveren, willigde ik haar verzoek in. En ik beloofde mezelf diezelfde avond op te zoeken hoe het ook alweer zat met het beroepsgeheim en jongeren van vijftien jaar.
Maar die tijd kreeg ik niet. In mijn agenda was in de middag een telefoontje gepland. Een telefoontje met de moeder van Carla.
– Graag contact over consult dochter Carla –
Gelukkig belde de KNMG mij nog voor het geplande telefoontje met de moeder van Carla terug.
“Bij jongeren van twaalf jaar en ouder hoeven de ouders niet te worden ingelicht als het niet behandelen voor de jongere voor hem of haar ernstig nadeel oplevert. Bijvoorbeeld bij een geslachtsziekte. (…) Wel is het raadzaam uw patiënte te waarschuwen dat het medicijn op de afrekening van de zorgverzekering terecht komt.”
Uiteindelijk gaf Carla mij toestemming om haar moeder te vertellen waarvoor ze bij me op het spreekuur was.
“Nee, ik hoef niet,” antwoord ik mijn collega en zeg verder niets. Deze keer hoef ik geen hulp in te schakelen.
